معنی پایتخت بریتانیا

لندن

کشور پیر استعمار

موزه مشهور لندن

تختگاه

بریتانیا. [بْری / ب ِ] (اِخ) بریطانیا. بریتانیای کبیر. انگلستان. کشور بریتانیا شامل جزیره ٔ بریتانیا (ویلز)، اسکاتلند، ایرلند شمالی، جزیره ٔ من و جزایر دریای مانش (آنگلونرمان) می باشد. مساحت بریتانیا 243239کیلومتر مربع است و بیش از 50 میلیون تن جمعیت دارد. (از فرهنگ فارسی معین). و رجوع به انگلستان شود.

پایتخت. [ت َ] (اِ مرکب) پاتخت. شهری که پادشاه در آن سکونت دارد و بعربی دارالسلطنه گویند. (غیاث اللغات). قُطب. حاکم نشین. کرسی. کرسی مملکتی.دارالملک. پادشائی. حضرت. واسطه. قاعده (تبریز قاعده آذربیجان است). قاعده ٔ ملک. عاصمه. قصبه. مستقر. مقر. مستقر ملک. نشست. نشست گاه. تختگاه. ام البلاد. سریر. سریرگاه. دارالاماره. دارالمملکه. دار مملکت: ثم عبدالعزیزبن موسی بن نصیر و سریره اشبیله. ثم ایوب بن حبیب اللحمی و سریره قرطبه. (نفخ الطیب ج 1 ص 140).

Britain

(تَ) (اِمر.) شهری که محل مقر حکومت باشد.

شهری که مرکز سیاسی یک کشور، محل اقامت پادشاه یا رئیس‌جمهوری و هیئت دولت باشد،

پاتخت، تختگاه، دارالاماره، دارالسلطنه، دارالملک، شاه‌نشین، عاصمه

راسمال

التاج البریطانی

شهری که محل اقامت شاه یا رئیس جمهور ی هیئت دولت باشد

capitale

Hauptstadt (f), Kapital (n)

2087